Vandaag heb ik een gevoel gehad wat ik nog niet eerder heb ervaren. Iets met ongeloof, verbazing, onderkoelde blijdschap. Zo'n gevoel dat je niets meer hoeft te doen. Het gevoel dat het helemaal goed is. Echt goed. En het was pas half 2 in de middag. Nadat ik de boel aan kant had, alles afgewassen, ben ik ben lekker gaan slapen op de bank. Wat was er gebeurd? Zestien vrijwilligers van de hoogstambrigade zijn langs geweest. Zij hebben 49 bomen gekortwiekt. Gesnoeid heet dat. Ze zijn, zo ik er naar kijk, als gekken te keer gegaan. Zeer deskundig en rigoureus. Ze zijn niet bang de 14 mannen en de twee vrouwen.



Voor de duvel niet bang.

Er is vormsnoei gedaan. Hele takken hebben ze eraf gezaagd. Kijken, overleggen, samen werken. Een goede werksfeer.














Zo ziet een boom er uit zonder snoei en even later zie je dit.
De rol van Rien en van mijzelf was van respectievelijk opruimen van de takken,
huisfotograaf, of liever gezegd boomgaardfotograaf, en het verzorgen van de catering. Dat laatste was in die van mij vertrouwde handen. Een appelcake van eigen appels en eieren. Op geleukt met cayennepeper. Erwtensoep en borsjt.