Ontwikkelingen

Sinds twee weken ervaar ik iedere dag de verandering. Wanneer ik thuis kom kijk ik naar het dak van de schuur. De ene dag is het nog bij het oude, het volgende moment zit er een gat in. Ik knipper met mijn ogen en zie daar onstaat een dakkapel. Niet te geloven, toch waar. De zolder is nu vrijwel geheel verbouwd. Klaas en Johan, de aannemers met gouden handen, gaan als razenden Roelanden tekeer.

En wat doen wij? Wij werken aan onze toekomst. Na een jaar plannen maken, bakkeleien, verder praten, ondanks de kredietcrisis gaan wij door met ademhalen. De plannen komen uit. Het is fantastisch dat we onze eigen werkelijkheid maken. Dat geeft zelfvertrouwen. We zijn dus in staat problemen in vragen om te zetten en daar een antwoord op te geven.

De boomsingel rond het erf is uitgedund. Om de andere boom is er een uit gehaald. In stukken gezaagd en over een poosje kunnen ze in de kachel. Er zit een nieuwe flexibele pijp in de schoorsteen, dus we kunnen nu zonder gevaar hout stoken.

De singel is gesnoeid door de mannen uit het dorp. Dat was nog een tegenprestatie in ruil voor de fruitbomen. Ieder de helft van het hout. Ik heb zo'n bewondering voor die deskundige mannen, en vrouwen, die in een korte tijd van die enorme klussen klaren, waar ik alleen maar tegenop zie. De boomgaard die in één ochtend geheel gevormsnoei. De singel in twee dagen gekapt. Die schuur! Dat wordt een heus echt verblijf waar we een (kleine) groep kunnen ontvangen. Een tweede B&B.

Ondertussen is de wasmachine overleden en staat er binnen een uur een nieuwe. Er zit een programma op voor spijkerbroeken. Dat is wat we nodig hebben.

De leerlingen van de vmbo hebben de laatste bomen eruit gehaald. Ze zijn afgelopen maandag begonnen met de aanleg van de houtwal. Het appartement is voor drie maanden verhuurd. Gezellig dat er nu licht brandt waneer ik thuis kom. Doorgaans kom ik in het aardedonker thuis. Rien zijn huis is waarschijnlijk verkocht. Het gaat als de rook.

Ik ben alweer met mijn tweede jaarcontract bij mijn werk bij MEE bezig. Er komt een vacature vrij. Het is anders dan Den Haag, maar het zijn de mensen waar ik van ben gaan houden. Ik voel me thuis.

En tot slot lopen de kippen los. Ze scharrelen door de tuin. Ook zoiets. Waarom doe je dat niet eerder. Om met een tegeltjes wijsheid te spreken, het komt wanneer de tijd er rijp voor is. Eerder is er geen ruimte voor. Het proces moet je doorlopen, eerder is er geen oplossing, gedachte, of wat er dan ook van komt. Alles op zijn tijd.

Ik voel me zomaar gelukkig.