Door de bank genomen

Rien en ik wonen alweer meer dan een jaar in Friesland. Een zekere gewenning treedt in. Dat klinkt wat onderkoeld. Het heeft meer te maken dat het eerste jaar een soort tropenjaar is geweest. We weten op basis van wat we in 2008 allemaal hebben mee gemaakt, wat ons het komende jaar en wachten staat. Bijvoorbeeld aanstaande zaterdag komt de hoogstambrigade, een club vrijwilligers, gelieerd aan Landschapsbeheer, met drie of misschien wel 15 mensen bij ons de fruitbomen snoeien. Wij doen uiteraard mee. Voorwaarden zijn een warme schaftruimte en een goede pan warme snert.
Vorig jaar kreeg ik de zenuwen, want al die 160 bomen, hoe moest dat nu toch. Ik wist niet te snoeien. En Rien al helemaal niet. We hebben toen uit armoede besloten het snoeioen maar eens een jaartjes over te slaan. Wat zou er tenslotte gebeuren? Een uit zijn voegen gegroeide boom? Je kan er het volgend niet meer bij om te snoeien? De appeltjes worden talrijker en kleiner. Wie zit daar nu eigenlijk mee? Tja als je het zo bekijkt!
Als je nu naar de boomgaard kijkt dan zie je een heel ander beeld. Het bevalt. Met de ervaring van vorig jaar is de rust begonnen. Blijft hard werken over. Maar weet jij wanneer het werk af is?