Vanmorgen ontdekten we het waterhoentje dat het midden van de vijver had uitgekozen voor zijn nest. Een desingwoning is het niet maar het heeft iets. Precies in het midden een paar rietstengels knakken. Wat afval uit de tuin ter versteviging en dan zo dat het eigenlijk toch niet opvalt. Sinds vandaag bewegen er kleine pluizebolletje om haar heen. Zodra we er aan komen vliegt de ontaarde moeder uit haar nest. Toch slim want ergens anders begint ze vreselijk lawaai te maken zodat we niet op de gedachte komen dat zijn kindjes nog bij het nest zijn.
Gisteren dronk de grond dorstig de broodnodige regen naar binnen. Het stof van deze heerlijke zonnige weken is weer afgewassen en de tuin staat er in prachtige kleuren bij. De afgelopen tijd hebben we 131 houtblokken versjouwd om de cirkel van het labyrint af te grenzen. Je moet een passie hebben...en een beetje gek zijn. Dan lukt het wel.
Gisteren dronk de grond dorstig de broodnodige regen naar binnen. Het stof van deze heerlijke zonnige weken is weer afgewassen en de tuin staat er in prachtige kleuren bij. De afgelopen tijd hebben we 131 houtblokken versjouwd om de cirkel van het labyrint af te grenzen. Je moet een passie hebben...en een beetje gek zijn. Dan lukt het wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten