Winterslaap

Heel lang heb ik niet aan de blog gedacht om weer eens iets te schrijven. Maar er begint iets van lente te gloren in het vroege ochtendlicht. En de avonden lengen steeds verder. Er is hoop. De zin om iets te melden komt terug. De sneeuwpret is bijna weg. Alleen de sloten zijn nog wit. De hertjes die hier hun habitat hebben rukken op tot in de tuinen.

Ze hebben de klimop kaal gevreten. Oh, wat leuk hertjes in de tuin. Totdat ze aan je spullen gaan knagen! Ach, die klimop redt zich wel.

Het ingesneeuwd zijn heeft mij goed gedaan. Heerlijk vond ik het. Zo net voor de kerst begon het. Even moest ik wennen. Wat moest ik toch gaan doen? Even niets dus. Totdat ik na een aantal weken tot het besef kwam dat ik helemaal geen hobbies heb. "Maar jij bent toch altijd zo lekker bezig in de tuin", zeggen mijn collega's.
Tja.
In kerstvakantie heb ik bij de Sleghte een boekje gekocht: "hoe te mozaieken?".
De daad bij het woord gevoegd heb ik een tegelsnijder gekocht, een maxizak tegellijm, restpartijen tegels bij de tegeltoko opgekocht. Zo hier en daar oude tegels van de verbouwing bij elkaar gesprokkeld , ook van collega een stapeltje gekregen en zie hier het resultaat van een aspirant tegelzetter.