2010 was voor ons het jaar van de stabilisatie na de hectische overgangen van de jaren daarvoor. Het betekende enerzijds rust, eindelijk even niks meer moeten van jezelf. Geen nieuwe projecten! Maar rust geeft weer onrust. Vooral in de zomer. Vragen als: Zijn we toch niet een slaaf van dit erf? Kunnen we de boomgaard niet verhuren? Zullen we er een 'ecofreak' op zetten in een pipowagentje of Mongoolse tent die er iets moois van maakt? De Bed&Breakfast liep goed. Leuke gasten ontvangen. Lange zomeravonden. Elly stortte zich alweer voor het derde seizoen op de fruitinmaak. En op de jamverkoop op de streekmarkten hier in Friesland. Ze heeft de moestuin naar voren gehaald, dichter bij de keuken. Hoezo rust?
Toch was het anders.
Het overlijden van Sam, mijn broer, was een enorme klap. Tegelijk was er de ernstige ziekte van Wiggert, mijn andere broer. Mijn vader werd opgenomen in het verpleeghuis. De nazomer kleurde verdriet maar gaf ook bezinning. Het versterkte een gevoel bij mij dat er iets moest veranderen, ook in mijn werk. Ik besloot me voor een periode alleen op mijn freelance werk in Soesterberg te richten en voor de tijd die overbleef ‘de leegte niet meer te ontwijken.’
Voor Elly is er altijd weer de kunst. Via ‘haar hundertwasser-mozaiek-WC’ bij ons in het huis begon ze zich steeds meer af te vragen hoe ze zichzelf creatief wilde uiten. Is het mogelijk om volgende zomer met een groep mensen ‘follies’ in de tuin te gaan maken? Een cursusgroep die hier in de zomer een week bivakkeert, die met organisch en sloopmateriaal werkt en onder begeleiding zijn eigen fantasie-bouwsels creëert? Hoe ziet kunst eruit als de natuur zijn invloed er op uitoefent?
Het was een jaar van voelen en stiller worden. Beelden, verwachtingen, mensen loslaten. Een antenne ontwikkelen voor wat niet 'werkt'. Hier 'buiten' ervaar je de seizoenen veel intenser. De winter lijkt stilstand maar er worden weer nieuwe krachten verzameld. Creatie heb je niet helemaal in de hand. Je ondergaat het ook. Het wordt hier kortom steeds organischer, steeds echter, steeds meer aangesloten op onszelf. Daarmee gaan we 2011 in. Een mooi avontuur!
Rien
Toch was het anders.
Het overlijden van Sam, mijn broer, was een enorme klap. Tegelijk was er de ernstige ziekte van Wiggert, mijn andere broer. Mijn vader werd opgenomen in het verpleeghuis. De nazomer kleurde verdriet maar gaf ook bezinning. Het versterkte een gevoel bij mij dat er iets moest veranderen, ook in mijn werk. Ik besloot me voor een periode alleen op mijn freelance werk in Soesterberg te richten en voor de tijd die overbleef ‘de leegte niet meer te ontwijken.’
Voor Elly is er altijd weer de kunst. Via ‘haar hundertwasser-mozaiek-WC’ bij ons in het huis begon ze zich steeds meer af te vragen hoe ze zichzelf creatief wilde uiten. Is het mogelijk om volgende zomer met een groep mensen ‘follies’ in de tuin te gaan maken? Een cursusgroep die hier in de zomer een week bivakkeert, die met organisch en sloopmateriaal werkt en onder begeleiding zijn eigen fantasie-bouwsels creëert? Hoe ziet kunst eruit als de natuur zijn invloed er op uitoefent?
Het was een jaar van voelen en stiller worden. Beelden, verwachtingen, mensen loslaten. Een antenne ontwikkelen voor wat niet 'werkt'. Hier 'buiten' ervaar je de seizoenen veel intenser. De winter lijkt stilstand maar er worden weer nieuwe krachten verzameld. Creatie heb je niet helemaal in de hand. Je ondergaat het ook. Het wordt hier kortom steeds organischer, steeds echter, steeds meer aangesloten op onszelf. Daarmee gaan we 2011 in. Een mooi avontuur!
Rien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten