Het labyrint achter op het erf zie ik als een ding van Rien. Ondanks dat Rien en ik het er vaak over hebben, loop ik het labyrint vrijwel niet en is nog niet in me opgekomen er over te schrijven.
Daar gaat vanaf nu verandering in komen.
Het labyrint heeft een rijkdom aan kennis, wijsheid, inspiratie en schoonheid. Neem ik dat wel genoeg tot me? Waarom loop ik het labyrint eigenlijk niet? Ben ik bevreesd voor mijn innerlijk?
Om daar eens meer naar te kijken heb ik in juni jl. de workshop bij Rien gevolgd. Het moest er toch eens van komen.
Ik was er helemaal klaar voor.
Wat was mijn innerlijk doel? Alvorens ik goed en wel mijn vraag kon stellen viel mijn oog op, jawel: onkruid! Ik keek en zag: werk!
Dat is niet best, zeggen ze hier in Fryslân.
Een week later moest ik hoognodig de moestuin van vijverwater voorzien. De gieter lag zeker achter. En ja hoor, het labyrint kwam steeds dichterbij, zag ik opeens een herkansing. Opnieuw liep ik het labyrint. Nu met de mantra: 'ik loop hier onbevangen. Ik loop hier onbevangen!' Dat gaf een heel ander gevoel. Wat is het leven toch heerlijk. Het befaamde glas half leeg of halfvol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten