Wat maak je zoal mee op een dag? Bij het kippenhok ligt een AH tas met een kip erin. Een dode kip. Die heb je wel vaker als je boodschappen hebt gedaan. Maar deze kip is vermoord. Door een steenmarter of een bunzing? Geen vos. Want die trekt alleen zijn kop eraf. Dan weet je dat ook weer. We hebben nu nog maar vier kippen. Eigenlijk, ja eigenlijk moet de deur van de ren op slot. We vergeten het wel eens. Ach, het ging gisteren toch ook goed. De kippenzusjes geven geen krimp als zij langs hun uiteengereten zus lopen. Die trippelen al pikkend naar wormpjes en graantjes en kijken niet op of om.
Het regent al het hele weekend. Maar wij? Ja wij werken door. Vandaag en gisteren ben ik bezig geweest met de voortuin. Dat is mijn terrein! De voortuin is voor de vrouw. Struiken snoeien, gewortelde loten van nieuwe bomen eruit trekken. Ondertussen heb ik meters prikkeldraad en gaas los gemaakt van de palen, want we willen het hek om de tuin weg hebben. Dat hek was nodig om de schapen tegen te houden. Nu kan je van het weidje zo de tuin in. Waar heb je het nu over zou je kunnen vragen. Het is het subtiele verschil van gesloten en open. Doordat ik de gaasafrastering heb weg gehaald is het erf open. Iets wat mij tot voor kort dwong om om te lopen, is niet meer. Geen hek. Gewoon doorlopen. Van de tuin naar het weitje. Is gevoel.
De schapen hebben even wat minder tuin. Dat brengt me op de mededeling dat er bij ons dit jaar geen lammetjes komen. De ram is er niet bij geweest. Even niet. Het bleek vorig jaar een hele verantwoordelijkheid.
De buurman, heeft een kudde schapen waar alweer twee lammetjes geboren zijn. Bij de kudde lopen twee rammetjes die zo te pas of te onpas zijn ooitjes bevrucht. Dat kunnen zomaar de dochters zijn. Inbreed is zo gepleegd. De buurman laat de natuur zijn gang gaan. Rien en ik waren vorig jaar helemaal in de bonen toen de lammetjes geboren werden. Buurman heeft er amper een oog voor. Mijn camera klikt. Het blijft leuk.
Het tweede jaar dat Rien en ik in Friesland wonen is alweer een paar maanden bezig. Vorig jaar deze tijd spraken wij dat in het voorjaar de schuur verbouwd moest zijn. Vorig jaar voorjaar gingen we open. Dat is dus niet gelukt. Maar dit jaar, ja dit jaar, gaat het lukken! 1 mei gaan we open. Open van wat? Van een tweede Bed&Breakfast! Jippie. Op de foto neem je het uitzicht waar vanuit de B&B. Niets houdt ons tegen om er zelf te verblijven.
Via marktplaats , in Goutum, heb ik een keuken gekocht. Onze timmerman gaat hem halen. Twee uur werk. Tegels voor de badkamer en toilet zijn er ook. Gehaald bij de Praxis. Oranje, bruin en grijs. En een cremige wandtegel. Ach, je moet het gewoon eens komen zien.
We hebben een voorlopig programma voor dit jaar:
- voorjaar : de opening van ons tweede B&B (feestelijk tintje)
- zomer : Bes and Breakfast (bessen plukken en ontbijt)
- herfst : appelplukdag (landelijke gebeurtenis)
Dit weekend wilde ik het hout gekloofd hebben. Het snoeien kwam ervoor in de plaats. Ik ben trots op wat ik bereikt heb. Spieren heb ik ontwikkeld door houthakkrachttraining. Ik kan al meer dan twee uur kloven, hakken en stapelen. De bijl van de buurman heb ik kapot geslagen. Hout hakken is best gevaarljk. Voor je het weet, zwaait de aks naar je been.
Het regent al het hele weekend. Maar wij? Ja wij werken door. Vandaag en gisteren ben ik bezig geweest met de voortuin. Dat is mijn terrein! De voortuin is voor de vrouw. Struiken snoeien, gewortelde loten van nieuwe bomen eruit trekken. Ondertussen heb ik meters prikkeldraad en gaas los gemaakt van de palen, want we willen het hek om de tuin weg hebben. Dat hek was nodig om de schapen tegen te houden. Nu kan je van het weidje zo de tuin in. Waar heb je het nu over zou je kunnen vragen. Het is het subtiele verschil van gesloten en open. Doordat ik de gaasafrastering heb weg gehaald is het erf open. Iets wat mij tot voor kort dwong om om te lopen, is niet meer. Geen hek. Gewoon doorlopen. Van de tuin naar het weitje. Is gevoel.
De schapen hebben even wat minder tuin. Dat brengt me op de mededeling dat er bij ons dit jaar geen lammetjes komen. De ram is er niet bij geweest. Even niet. Het bleek vorig jaar een hele verantwoordelijkheid.
De buurman, heeft een kudde schapen waar alweer twee lammetjes geboren zijn. Bij de kudde lopen twee rammetjes die zo te pas of te onpas zijn ooitjes bevrucht. Dat kunnen zomaar de dochters zijn. Inbreed is zo gepleegd. De buurman laat de natuur zijn gang gaan. Rien en ik waren vorig jaar helemaal in de bonen toen de lammetjes geboren werden. Buurman heeft er amper een oog voor. Mijn camera klikt. Het blijft leuk.
Het tweede jaar dat Rien en ik in Friesland wonen is alweer een paar maanden bezig. Vorig jaar deze tijd spraken wij dat in het voorjaar de schuur verbouwd moest zijn. Vorig jaar voorjaar gingen we open. Dat is dus niet gelukt. Maar dit jaar, ja dit jaar, gaat het lukken! 1 mei gaan we open. Open van wat? Van een tweede Bed&Breakfast! Jippie. Op de foto neem je het uitzicht waar vanuit de B&B. Niets houdt ons tegen om er zelf te verblijven.Via marktplaats , in Goutum, heb ik een keuken gekocht. Onze timmerman gaat hem halen. Twee uur werk. Tegels voor de badkamer en toilet zijn er ook. Gehaald bij de Praxis. Oranje, bruin en grijs. En een cremige wandtegel. Ach, je moet het gewoon eens komen zien.
We hebben een voorlopig programma voor dit jaar:
- voorjaar : de opening van ons tweede B&B (feestelijk tintje)
- zomer : Bes and Breakfast (bessen plukken en ontbijt)
- herfst : appelplukdag (landelijke gebeurtenis)
Dit weekend wilde ik het hout gekloofd hebben. Het snoeien kwam ervoor in de plaats. Ik ben trots op wat ik bereikt heb. Spieren heb ik ontwikkeld door houthakkrachttraining. Ik kan al meer dan twee uur kloven, hakken en stapelen. De bijl van de buurman heb ik kapot geslagen. Hout hakken is best gevaarljk. Voor je het weet, zwaait de aks naar je been. Op provinciaal gebied doe ik mee aan een cursus: Gastvrij Ondernemen. Dat wordt centraal geregeld door de provincie, uitgevoerd door Fries Landschap Beheer. Zuid-Oost Friesland op recreatieve en toeristische wijze op de kaart zetten. De volgende keer vertel ik daar meer over.
Elly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten